PRAGNIENIE BOGA: BYĆ Z NAMI
Pokój wam z ogrodu umiłowanego przez Pana!
Rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny wraz z pierwszą niedzielą Adwentu. To szczególny czas, w którym Kościół podkreśla tajemnicę Boga, który staje się mały. Wszystkie nasze spojrzenia kierują się ku Betlejem — miastu chleba (znaczenie dosłowne) — gdzie niewypowiedziany, wielki Bóg staje się bliski i dostępny dla każdego, stając się dla nas dobrym Chlebem. To coś cudownego i zarazem fascynującego: dostrzec, jak nieskończony Bóg, Król wszechświata, Stwórca nieba i ziemi, pochyla się nad naszą ludzką kondycją i staje się jednym z nas. To tajemnica Wcielenia. Nieskończony staje się mały, niedostępny daje się poznać, Ten, którego nie da się nazwać, pozwala wołać się po Imieniu, a niepojęty daje się wziąć w ramiona. To nasz nieskończony Bóg, który z miłości dobrowolnie ogranicza się, przyjmując nasze człowieczeństwo, bo pragnie, abyśmy mogli powrócić do Niego,
Wszystko to przywołuje proroctwo Izajasza, które usłyszymy w noc Bożego Narodzenia: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką” (Iz 9,1). W tym wersecie mowa jest o „ciemnej” sytuacji, w której żyje ludzkość, a która zostaje nagle rozświetlona wielkim światłem! Dla nas to światło nie jest czymś abstrakcyjnym — ma bardzo konkretne rysy: to czuła twarz Syna Bożego. Razem ze świętym Józefem i Najświętszą Maryją kontemplujemy to cudowne misterium.
Uczyńmy naszą modlitwę św. Franciszka, który w Liście do całego Zakonu pisze: „O przedziwna wielkości i zdumiewająca łaskawości! O wzniosła pokoro! O pokorna wzniosłości, bo Pan wszechświata Bóg i Syn Boży, tak się uniża, że dla naszego zbawienia ukrywa się pod niepozorną postacią chleba! Patrzcie, bracia, na pokorę Boga i wylewajcie przed nim serca wasze, uniżajcie się i wy, abyście zostali wywyższeni przez Niego. Nie zatrzymujcie więc niczego z siebie dla siebie, aby was całych przyjął Ten, który cały wam się oddaje” (List do całego Zakonu, FF 221, 26–29).
Niech Królowa Pokoju pomoże nam przyjąć i kontemplować tę tajemnicę podczas adoracji Najświętszego Sakramentu, abyśmy mogli dziękować Panu za Jego dobroć okazaną nam wszystkim. Wstawiajmy się także za naszą ludzkością, która tak bardzo potrzebuje prawdziwego Boga.
Błogosławionego Adwentu i pięknego czasu oczekiwania.
Niech Bóg wam błogosławi,
Z Ogrodu Pana.
