Miesiąc lipiec, dla nas TUTAJ, rozpoczął się Uroczystością Przenajdroższej Krwi Pańskiej, wraz z obchodami i otwarciem stulecia obecnej Bazyliki (1/7/2024), w której znajduje się Skała, na której Pan pocił się swoją Boską Krwią dla naszego Zbawienia. Wiemy również, że lipiec jest szczególnie poświęcony nabożeństwu do Najświętszej Krwi Jezusa ze względu na List apostolski papieża Jana XXIII, który nadał nowy impuls i wigor temu nabożeństwu, które zawsze było obecne w sercu Kościoła[1].
Jeśli się nad tym zastanowimy, to nawet dzisiaj ta święta liturgia nabiera fundamentalnego znaczenia, którego nie jesteśmy w stanie objąć, nawet częściowo! Chcielibyśmy zastanowić się nad tą wielką tajemnicą z tego Ogrodu.
Jest pewien fragment u proroka Jeremiasza, który może być pomocą, darem i, miejmy nadzieję, światłem dla naszego życia, dla Kościoła. Jest to fragment, w którym Prorok jest proszony, aby zszedł do warsztatu garncarza i obserwował, jak rzemieślnik kształtuje glinę według swoich upodobań. Jeśli naczynie nie jest zgodne z jego wolą, ponownie je ugniata, aby ukształtować je zgodnie ze swoim pragnieniem. Nawet ci, którzy nie są tak wykwalifikowani, zgadzają się, że tak właśnie musi być. Nie ma czegoś takiego by naczynie mówiło garncarzowi, jak i co musi zrobić, aby stworzyć dzieło sztuki! Wszystko jest jasne i oczywiste. Trochę mniej, gdy dzieje się to w naszym życiu! Bez względu na to, czy się z tym zgadzamy, czy nie, dzieje się to w naszej rzeczywistości materialnej i tak samo działo się i dzieje w rzeczywistości duchowej.
Proroctwo mówi: "Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku" (Jr 18,6b).
Powiedzieliśmy „w ten sam sposób działo się i dzieje...” Dokonało się to wraz z Tajemnicą Odkupienia, a TUTAJ, Syn Boży, będąc prawdziwym człowiekiem, wszedł w naszą ludzką rzeczywistość i z ufnym zawierzeniem, stając się „naczyniem” uległym „Garncarzowi”, z czułością i siłą, z pełnym szacunku pragnieniem i ogromną miłością, ze Swoją ofiarą i Swoim potem Krwi, chciał ponownie ukształtować „naczynie - człowieka wziętego z ziemi”, według ręki i woli Ojca! Ta tajemnica jest wzniosła: Stwórca staje się Stworzeniem, aby człowiek, szczyt stworzenia, mógł otrzymać od Syna Bożego życiodajne Lekarstwo, które go uzdrawia i ożywia, Jego Przenajdroższą Krew! I tego chce Bóg… wielka i poruszająca dla nas tajemnica: nowe stworzenie!
W naszej modlitwie wraz z Nim kontemplujemy Jego sposób postępowania, Jego boskie działanie w naszym człowieczeństwie, aby otworzyć oczy i odkryć, że my, małe niemowlęta i "ukształtowane dzieci", jesteśmy formą Stwórcy, stworzoną "na Jego obraz i podobieństwo" (por. Rdz 1, 26-27).
Dziękujmy Mu, uwielbiajmy Go i błagajmy o to Boże działanie dla całej ludzkości potrzebującej pokoju, potrzebującej uzdrawiającego dotyku Jego dłoni, my, którzy jesteśmy "krwią z Jego Krwi, ciałem z Jego Ciała"! Niech Najświętsza Maryja Panna wstawia się za nami wszystkimi.
Dobrej modlitwy.
Z Ogrodu Pana.
[1] Rzym, u św. Piotra, 30 czerwca 1960 r., w wigilię Uroczystości Przenajdroższej Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusaj, drugiego roku Naszego Pontyfikatu.
